Tavla dünyanın en eski oyunlarından biridir ve mirası birçok ülkeye aittir. Bu oyunun tarihi M.Ö. 3000 yılına kadar uzanıyor. Eski Romalıların Ludus Duodecim Kutsal Kitabı (12 çizgi oyunu) olarak adlandırdığı ve neredeyse modern tavla ile aynı oyunu oynadığı bilinmektedir. Zamanla, oyunun farklı versiyonları farklı toplumlarda türetilmiştir. Birçok seçenek arasında dikkat çekici bir çıkış hikayesi var.
O günlerde satranç oyunu Hint bölgesinde çok popülerdi. Bir gün Hint kralı, Pers kralına bir satranç takımı hediye etti. Ayrıca satranç tahtasında hediye olarak bir not vardı. Yazdığı notta, “Hayatta kim daha çok düşünür, kim daha iyi bilir, kim daha ileriyi görürse kazanır. Hayat bu. ”. Böylesine ilginç bir hediye alan İran Şahı, bu mesajı veziri Büzür Merih'e göstererek satranç oyununu iyice incelemesini istedi. Kral, kraliçeden oyunla ilgili ayrıntılı bilgi aldıktan sonra, kraliçesinden Hint kralına karşı hediye olarak benzer bir oyun icat etmesini istedi. Uzun bir çabanın ardından vezir, tavla denen oyunu icat etti. Daha sonra bu oyun Hint kralına hediye olarak gönderildi ve aşağıdaki notu ekledi. Evet, kim daha çok düşünür, kim daha iyi bilir, kim daha çok görürse kazanır, ama hayat biraz şans getirir. Bu gerçek hayat. "
Bu oyunda yaklaşık 4,500 hamle olduğu için oyunda ustalaşmak önemlidir. Ancak zar, şansı simgelediği için şans faktörü de kendini hissettiriyor. Bazı kaynaklar “modern” ve “geleneksel” tavla arasında ayrım yapmaktadır. Modern tavla, kupa veya 21 inçlik tavla takımları ile atılan zarlar gibi federasyon standartlarına uygun zar oynamaktır. Bu oyun 1400'lü yıllarda Osmanlı Devleti'nde Türklerde yaygınlaştı. Osmanlı İmparatorluğu'nun yükselişinde tavla büyük önem taşıyordu. Bugün Türklerde tavla geleneği devam etmektedir. Türkiye'de çok yaygın olan bir oyunda usta tavla oyuncuları, Farsça'dan soyadlarını zar kombinasyonları şeklinde Türk geleneğine kullanırlar. Tüm oyunlarda olduğu gibi, bu oyunu oynayanların da dernekleri, yarışmaları ve turnuvaları var.
