Mardin to jedno z poetyckich miast południowo-wschodniej Anatolii, które sprawia wrażenie, że czas stoi w miejscu ze swoimi walorami architektonicznymi, etnograficznymi, archeologicznymi, historycznymi i wizualnymi. Podczas wykopalisk w regionie Mardin było zasiedlane w klasycznym sensie począwszy od 450 rpne; Subari, Hurri, sumeryjski, akadyjski, mitański, hetycki, asyryjski, scytyjski, babiloński, perski, makedonya, abgar, rzymski, bizantyjski, arabski, seldżucki, artukidzki i osmański to ważne skanseny, które mogą łączyć wiele struktur. Miasto ma wiele ważnych obszarów dla wykopalisk naukowych. Dzięki temu historia miasta będzie lepiej przedstawiona.
Istnieje wiele mitów na temat imienia Mardin; JADupre” i J.Von Hammer opisują, że słowo Marde odnosi się do Mardes, walczącego plemienia i że Martes został tu umieszczony przez Arshedira (226-241), irańskiego władcę. Podobieństwo między nazwami miasta i plemienia, kult Jazydów mieszkających w regionie Mazıdağı oraz kontynuacja starego irańskiego ananasa są dowodem na to, że Mardes, którzy czczą zło za zło, zostali umieszczeni. Chociaż C.Ritter publikuje to oświadczenie, wygląda to podejrzanie.
W większości źródeł: prawdziwe imię Mardina to „Merdin”. Ponieważ większość ludzi tak dzisiaj mówi. Ta nazwa oznacza „zamki”. Powodem tej nazwy jest miasto, ponieważ w pobliżu znajduje się wiele zamków. Birds Nest, Eagle Castle lub Eagle Nest, czyli zamek Mardin, zamek Kal'at ül Mara znajdujący się w starej wiosce zamkowej, zamek Arur i zamek Erdemeşt w północno-wschodniej części klasztoru Deyrulzafaran.
VII. Theophilaktos Simokattes i historyk Prokopius, który napisał historię cesarza Maoriciusa (1582-602) w XVIII wieku, oraz Georgius Cyprius, ten sam geograf; Stwierdza się, że Merdin w źródłach ormiańskich, Merdo, Merdi, Marda i Mardin występują w źródłach syryjskich, a różnice w pisowni syryjskiej wynikają z różnic w pewnych, niejasnych i mnogich formach tego słowa.
W historii Mardin używano wielu imion. Są to Erdobe, Tidu, Merdin, Merdö, Merdi, Merda, Merde, Orle Gniazdo, Ptasie Gniazdo, Mardin.
Główny aktor wąskich uliczek ozdobionych wielowiekowymi rezydencjami Mardin, których kamienni ludzie są zszyci z olśniewającą elegancją çocuklar Dziesiątki czarnych oczu na każdym rogu, obserwujących, słyszących i mówiących… To oczy Mezopotamii. Żywiołowy chór, który wita każdego nieznajomego na kamiennych ulicach, które były świadkami niezliczonych cywilizacji, dźwiękami „cześć”… Kimkolwiek są, skądkolwiek pochodzą, plac zabaw, który widzą na ulicach Mardin, znają, nie mogą ukryć niewinności dzieciństwo. Nie zadowalaj się dotykaniem lub pieszczeniem twoich policzków, dołącz do ich gier. Niech zdradzą ci sekrety Mardin…
Wielokulturowe dziedzictwo
Fajsal, Gabriel i Bejan… To ich przyjaźń jak los Mardinu, który przez wieki żył braterstwem tureckim, kurdyjskim, arabskim i asyryjskim üzere Jak widać w Mardinie, liczba osób mówiących trzema językami w ich rodziny są wysokie. Oprócz języka tureckiego, którego nauczyli się w szkole, niektórzy z nich mówią po kurdyjsku dzięki matce, a niektórzy po arabsku dzięki ojcu. Są wnukami starożytnych cywilizacji. Zaprzyjaźniając się z dziećmi w Mardinie, rozumiemy, że przebywanie w Mardinie oznacza oddychanie wieloreligijnym, wielokulturowym, wielojęzycznym miastem. W jednej części rozmowy rozmawiają o najbardziej barwnej rozrywce wieczorów Mardin, które porównuje się do błyszczącego naszyjnika godnego księżniczek, jak to opowiadali dawni gawędziarze. Wiesz, jeden z ludowych poetów, który co wieczór gromadzi wokół siebie dzieci w innym domu i godzinami opowiada stare historie, nie nudząc się. Z zapałem do nauki języka kamieni, trzeba iść za dziećmi i zanurkować w uliczki Mardin, które przypominają gigantyczny labirynt. Jedyną rzeczą, która przeczy jednorodnej strukturze miasta, gdy wspinasz się w górę iw dół główną aleją, są wąskie, wilgotne ulice. Teraz jesteś bezpieczny w skróconych tunelach zwanych 'abbara', które przechodzą pod wietrznymi tarasami i łączą ulice. Jesteś dzieckiem na kamiennych schodach, chodzącym w górę iw dół. Kiedy jesteś gościem na tarasie domu, jesteś tak przestronny i niezakłócony, jak to tylko możliwe. Tak jak dzieci Mardina…
Skrzyżowanie religii
Mardin stoi jak efektowna ozdoba wykonana przez zręczną rękę wokół zamku, który przypomina gigantyczny kamień pierścieniowy na brzegach Kotliny Diyarbakır. Znowu twarz dziecka w każdej ramce. Podążając za wiecznością równiny Mardin; dzieci sprzedają chusteczki, zapinki, amulety, naszyjniki i czekają na swoich rzemieślników przed warsztatami obróbki srebra med. W ciągu dnia jedne z największych rozrywek dla turystów. To przewodnicy-amatorzy, którzy obracają się bez sekundy. Nawet jeśli masz ze sobą przewodniki, jeśli dasz im funta lub dwa, będą ci opowiadać przez cały dzień, nie zawracając sobie głowy Mardin. Od razu zaczynają mówić miastu: Kościół Kırklar, to jest Klasztor Deyrulzafaran, dokładnie naprzeciw Madrasy Kasımiye, to jest Wielki Meczet… Po jednej stronie Bazar Revaklı i Bazar Bakırcılar. To jest zamek Mardin… oto widok na wszystkie domy i tarasy Mardin, mniej więcej pod tym samym kątem; Przyprawiający o zawrót głowy chaos Równiny Górnej Mezopotamii karşı Starożytne miasto przypominające głowę, zaostrzoną szumem tysięcy myśli na tle bezruchu równiny. Najbardziej idealnym miejscem dla tych, którzy chcą nurkować w morzu, jest kopulasty dach medresy Zinciriye u podnóża zamku. Przybysze do miasta muszą tu odetchnąć, zanim opuszczą się w labiryncie ulic.
Błogosławieństwa Wschodu
Gdy biegniemy za naszymi niestrudzonymi „małymi przyjaciółmi”, nasza droga prowadzi do rynku, który rozciąga się na rozległym obszarze na południe od głównej drogi. Tu nie tylko piękne aksamity ale wszelkiego rodzaju tkaniny haftowane i niehaftowane, szale i chusty przywiezione z Bliskiego Wschodu, indyjskie robótki zatopione, czarne i czerwone pupy z Syrii, jednym słowem nietrudno znaleźć coś dla siebie smak. Obszar bazaru, na który dzieci patrzą zaciekawionymi oczami, jakby patrzyły na gigantyczne wesołe miasteczko, wciąż nosi ślady komercyjnego wigoru, jakim niegdyś odznaczał się Mardin. Spacerując ulicami podzielonymi przez różne grupy rzemieślnicze, wszędzie usłyszysz aksamitny, miękki, ale głęboki i akcentowany dialekt. Tutaj możesz pomyśleć, że jesteś w starym mieście na Bliskim Wschodzie lub w Afryce Północnej. Dziś główna ulica miasta stała się swoistym bazarem, na którym łączą się tradycyjne i nowoczesne sklepy. Podążamy za wymarzonym światem dzieci i sięgamy po pamiątkowe zdjęcia Mardinu w gablotach pracowni, które przyciągają wiele uwagi przy głównej drodze. Witryny studyjne, z których większość jest ozdobiona fotografiami miasta w świetle nocy, a fotografie Mardin przedstawiają przyjemność. Podążając za rytmiczną melodią pełnego młota, tym razem trafiamy na Bakırcılar Bazaar. Miedź, rzemieślnicy w rękach wsporników, tacek, do przeróbki dzbanków do kawy; widzimy oczy dziecka ozdobione delikatnymi wzorami Kal Blaszarze, którzy przez cały dzień oddychają tym samym szarym powietrzem, stoją ramię w ramię z kotlarzami. Ale te tradycyjne sklepy z drewnianymi okiennicami, jeden po drugim, nie mogą się oprzeć czasowi.
Poezja kamienia
Tradycyjne domy Mardin nadal zachowują całą subtelność przeszłości, upór wobec wielokondygnacyjnych żelbetowych budynków Nowego Miasta, które przypominają zrzędliwe dzieci ciągnące spódnice miasta. Mardin, które niesie ze sobą średniowieczną elegancję do dnia dzisiejszego, sylwetkę kamiennych domów zawdzięcza Asyryjczykom, a kunszt rzemieślnikom ormiańskim. Jeśli odwiedziłeś Cercis Murat Konağı, Erdoba Houses i Cebburilerin Evi, który jest obecnie używany jako szkoła podstawowa Gazipaşa, powinieneś udać się do eleganckich rezydencji długoletnich rodzin Mardin, takich jak Munganlar, Ensariler i Tatlıdedeler. Możesz nawet zapukać do drzwi i wprowadzić gościa do domu Mardin. Nie zdziw się, jeśli założą Halil İbrahim Sofrası w domach Mardin ozdobionych ciężkimi haftowanymi meblami, wbudowanymi szklanymi szafkami, żyrandolami, grillami i gigantycznymi lustrami. Jako zamknięty rodzaj lahmacun, symboliczne, gotowane nadziewane klopsiki, nadziewane żeberka, kiełbasa orzechowa, sorbet z sumaka, ludzie Mardin, którzy nie tęsknią za „mırrası” w lokalu i po obiedzie, jest jak oficjalna brama do mistycznych smaków wschód. Po niezapomnianej uczcie najlepiej pojechać za naszymi małymi przyjaciółmi…
Bazar, Mirra, Gołąb
Na każdym kroku, przechodząc wąskimi, wilgotnymi uliczkami, zagnieżdżały się bazary; z drzwiami, młotkami i rzeźbionymi oknami spotykamy się z historyczną fakturą miasta, które zostało przekształcone w kamienny wiersz. Aż krótka ulewa przerwała tę grę. Podczas gdy mury czekają, aż deszcz przestanie padać pod okapem rezydencji, nasz przewodnik Faisal chwyta nas za ręce i ciągnie przez stare drzwi. Wśród warsztatów na Bazarze Stolarskim jest to kawa rzemieślnicza ledwie zauważalna przy bramie wejściowej. Kawę po turecku, która od setek lat wciąż chroni swoje stare sekrety, możesz kupić na naszej stronie internetowej: https://sultanofbazaar.com/product-category/beverages/coffee/turkish-coffee/
Wizerunki Matki Boskiej i arabskie wersety współistnieją na ścianach kawy, z której często korzystają osoby starsze. Rano kamienne ściany skąpane są szafranowożółtym światłem, a bywalcy siedzący na drewnianych stołach i krzesłach bawią się z przyjemnością i zanurzają w słodkie rozmowy przez cały dzień. Następnie nasza „mırra”, czyli tradycyjna gorzka kawa tego regionu, jest wypełniona maleńkimi filiżankami z tradycyjnych dzbanków do kawy zwanych „güm güm”. Gołębie, symbol pokoju, które szybko opadły na ziemię, a następnie przetoczyły się przez minarety, zmieszały się z ciemnoniebieskim niebem, słońce powoli maluje rozległą równinę Mardin na fioletowo… *http://www.artuklu.edu.tr/sosyal-tesisler/tarihi
Możesz kupić ręcznie robione różańce i misbaha wykonane w Mardin na naszej stronie internetowej: https://sultanofbazaar.com/product-category/decor-and-gift/rosary-tesbih-misbaha/
