Kuchnia turecka

Kuchnia turecka jest w dużej mierze dziedzictwem kuchni osmańskiej, którą można opisać jako fuzję i wyrafinowanie kuchni środkowoazjatyckiej, bliskowschodniej, wschodnioeuropejskiej i bałkańskiej. Bałkany), Europa Środkowa i Europa Zachodnia. Osmanie połączyli różne tradycje kulinarne swojego królestwa z wpływami kuchni lewantyńskiej, wraz z tradycyjnymi elementami tureckimi z Azji Środkowej (takimi jak jogurt i mantı), tworząc szeroką gamę specjałów – wiele z silnymi skojarzeniami regionalnymi. Kuchnia turecka różni się w całym kraju. Kuchnia Stambułu, Bursy, Izmiru i reszty regionu Azji Mniejszej dziedziczy wiele elementów osmańskiej kuchni dworskiej, z lżejszym użyciem przypraw, preferencją dla ryżu nad kaszą bulgur, koftes i większą dostępnością gulaszu warzywnego, bakłażana, nadziewane dolmy i ryby. Kuchnia regionu Morza Czarnego intensywnie wykorzystuje ryby, zwłaszcza anchois z Morza Czarnego (hamsi) i obejmuje dania z kukurydzy. Kuchnia południowo-wschodnia (np. Urfa, Gaziantep i Adana) słynie z różnorodności kebabów, meze i deserów na bazie ciasta, takich jak baklava, şöbiyet, kadayıf i künefe. Zwłaszcza w zachodniej części Turcji, gdzie drzewa oliwne rosną obficie, oliwa z oliwek jest głównym rodzajem oleju używanego do gotowania. Kuchnia regionu Morza Egejskiego, Marmara i Morza Śródziemnego jest bogata w warzywa, zioła i ryby. Centralna Anatolia ma wiele znanych specjałów, takich jak keşkek, mantı (zwłaszcza z Kayseri) i gözleme. Nazwa specjalności czasami zawiera nazwę miasta lub regionu w Turcji lub poza nią i może odnosić się do konkretnej techniki lub składników stosowanych w tym obszarze.