Τουρκική Κουζίνα

Η τουρκική κουζίνα είναι σε μεγάλο βαθμό η κληρονομιά της οθωμανικής κουζίνας, η οποία μπορεί να περιγραφεί ως συγχώνευση και εκλέπτυνση κουζινών της Κεντρικής Ασίας, της Μέσης Ανατολής, της Ανατολικής Ευρώπης και των Βαλκανίων. Βαλκάνια), Κεντρική Ευρώπη και Δυτική Ευρώπη. Οι Οθωμανοί συνδύασαν διάφορες γαστρονομικές παραδόσεις του βασιλείου τους με επιρροές από τις κουζίνες της Λεβαντίνας, μαζί με παραδοσιακά τουρκικά στοιχεία από την Κεντρική Ασία (όπως το γιαούρτι και το μαντί), δημιουργώντας μια τεράστια ποικιλία από σπεσιαλιτέ —πολλές με ισχυρές περιφερειακές ενώσεις. Η τουρκική κουζίνα ποικίλλει σε όλη τη χώρα. Το μαγείρεμα της Κωνσταντινούπολης, της Προύσας, της Σμύρνης και της υπόλοιπης περιοχής της Μικράς Ασίας κληρονομεί πολλά στοιχεία της οθωμανικής αυλικής κουζίνας, με πιο ελαφριά χρήση μπαχαρικών, προτίμηση στο ρύζι από το πλιγούρι, τις κοφτές και μια ευρύτερη διαθεσιμότητα σε μαγειρευτά λαχανικά, μελιτζάνες, γεμιστές ντολμά και ψάρια. Η κουζίνα της περιοχής της Μαύρης Θάλασσας χρησιμοποιεί εκτενώς τα ψάρια, ειδικά τον γαύρο της Μαύρης Θάλασσας (hamsi) και περιλαμβάνει πιάτα με καλαμπόκι. Η κουζίνα των νοτιοανατολικών (π.χ. Urfa, Gaziantep και Adana) φημίζεται για την ποικιλία από κεμπάπ, μεζέδες και επιδόρπια με βάση τη ζύμη, όπως ο μπακλαβάς, το şöbiyet, το kadayıf και το künefe. Ειδικά στα δυτικά μέρη της Τουρκίας, όπου τα ελαιόδεντρα φυτρώνουν άφθονα, το ελαιόλαδο είναι το κύριο είδος λαδιού που χρησιμοποιείται για το μαγείρεμα. Οι κουζίνες των περιοχών του Αιγαίου, του Μαρμαρά και της Μεσογείου είναι πλούσιες σε λαχανικά, βότανα και ψάρια. Η Κεντρική Ανατολία έχει πολλές διάσημες σπεσιαλιτέ, όπως το keşkek, το mantı (ειδικά από το Kayseri) και το gözleme. Το όνομα μιας ειδικότητας μερικές φορές περιλαμβάνει αυτό μιας πόλης ή περιοχής, είτε εντός είτε εκτός Τουρκίας, και μπορεί να αναφέρεται στη συγκεκριμένη τεχνική ή συστατικά που χρησιμοποιούνται σε αυτήν την περιοχή.