คนส่วนใหญ่มักบริโภค วอลนัท เป็นอาหารว่าง พวกเขายังบริโภคมันโดยการเพิ่มลงในสลัด อาหารเช้าซีเรียล ซุป และอาหาร นอกจากนี้ คนทำน้ำมันวอลนัทเพื่อใช้เป็นซอสในสลัด
วอลนัท ประกอบด้วยไขมัน 65% และโปรตีน 15% มีคาร์โบไฮเดรตต่ำ ซึ่งส่วนใหญ่ประกอบด้วยเส้นใย เช่นเดียวกับถั่วทางเลือก แคลอรี่ส่วนใหญ่มาจากไขมัน ทำให้เป็นอาหารที่มีแคลอรีสูงและมีพลังงานสูง อย่างไรก็ตาม แม้ว่าจะมีไขมันและแคลอรีสูง แต่จากการศึกษาพบว่าไม่เพิ่มความเสี่ยงต่อโรคอ้วนเมื่อแทนที่อาหารอื่นๆ ในอาหารของคุณ พวกเขายังอุดมไปด้วยไขมันไม่อิ่มตัวเชิงซ้อนมากกว่าถั่วชนิดอื่นๆ ที่อุดมสมบูรณ์ที่สุดคือกรดไขมันโอเมก้า 6 คือกรดลิโนเลนิก
นอกจากนี้ยังมีเปอร์เซ็นต์ที่สูงของกรดอัลฟาไลโนเลนิกที่มีไขมันโอเมก้า 3 ที่ดีต่อสุขภาพ ซึ่งคิดเป็นประมาณ 8-14% ของปริมาณไขมันทั้งหมด อันที่จริงมันเป็นถั่วชนิดเดียวที่มีกรดอัลฟาไลโนเลนิกในปริมาณที่สำคัญ กรดอัลฟ่าไลโนเลนิกถือว่ามีประโยชน์อย่างยิ่งต่อสุขภาพของหัวใจ ยังช่วยลดการอักเสบและปรับปรุงองค์ประกอบของไขมันในเลือด ยิ่งไปกว่านั้น กรดอัลฟา-ไลโนเลนิกอาจเป็นสารตั้งต้นสำหรับกรดไขมันโอเมก้า 3 แบบสายยาว EPA และ DHA ที่เกี่ยวข้องกับประโยชน์ต่อสุขภาพมากมาย
ประโยชน์ต่อสุขภาพของวอลนัท
วอลนัท เกี่ยวข้องกับประโยชน์ต่อสุขภาพที่หลากหลาย ช่วยลดความเสี่ยงของอาการหัวใจวายและมะเร็ง และยังช่วยปรับปรุงการทำงานของสมอง การศึกษาหลายชิ้นแสดงให้เห็นว่าการบริโภคถั่วอาจต่อสู้กับปัจจัยเสี่ยงของโรคหัวใจโดยการลดโคเลสเตอรอลไลโปโปรตีนความหนาแน่นต่ำ (ไม่ดี) ลดการอักเสบ ปรับปรุงการทำงานของหลอดเลือด จึงลดความเสี่ยงของการสะสมของคราบจุลินทรีย์ในหลอดเลือดแดงของคุณ ผลกระทบเหล่านี้อาจเป็นเพราะองค์ประกอบไขมันที่เป็นประโยชน์ของ วอลนัทรวมถึงสารต้านอนุมูลอิสระที่อุดมไปด้วย
เนื่องจากวอลนัทเป็นแหล่งของสารประกอบพืชที่มีประโยชน์มากมาย พวกมันจึงอาจเป็นส่วนที่ดีของอาหารป้องกันมะเร็ง การศึกษาจำนวนมากระบุว่าการบริโภคถั่วอาจช่วยปรับปรุงการทำงานของสมอง พวกเขายังแสดงให้เห็นว่าวอลนัทสามารถช่วยให้มีภาวะซึมเศร้าและการลดลงของการทำงานของสมองที่เกี่ยวข้องกับอายุ การศึกษาในผู้สูงอายุเชื่อมโยงการบริโภควอลนัทเป็นประจำกับการพัฒนาความจำอย่างมีนัยสำคัญ อย่างไรก็ตาม การศึกษาเหล่านี้เป็นการสังเกตและไม่สามารถพิสูจน์ได้ว่าวอลนัทเป็นสาเหตุของการเพิ่มประสิทธิภาพในการทำงานของสมอง
