Lufa, która nie ma standardowych wymiarów na długości i szerokości, jest formą w mieczach osmańskich i różni się od mieczy europejskich tą cechą. Otomana miecze takie jak miecze Ertugrula i Fatiha zostały wykonane z lekkim spadkiem od czubka ostrza i jednostronną ostrą krawędzią. To nachylenie jest z pewnością podane zgodnie z pewnymi środkami technicznymi, aby zapewnić łatwość i efektywność w korzystaniu z niego. Tę krzywiznę obserwuje się również w mieczach indyjskich, irańskich i mameluckich.
Charakterystyczne Miecze
Najbardziej charakterystyczną cechą mieczy tureckich jest pozyskiwanie stali używanej do produkcji luf oraz nanoszenie na nich ozdób, dekoracji i kaligrafii przy użyciu zaawansowanej techniki, odpowiedniej do wieku. Również ambasadorowie chińscy, którzy udali się do kraju mongolskiego za czasów Czyngis-chana, pisali, że zamówili miecze generałów i armii mongolskich, którzy nie umieli obrabiać stali, Turkom ujgurskim. Społeczeństwo tureckie, które ma podłoże historyczne i mistrzostwo zarówno w jego budowie, jak i użytkowaniu, kontynuowało tę cechę również w okresie osmańskim.
W Turkach, narodzie kawalerii, jest rzeczą naturalną, że miecz to pojazd, który nosi każda osoba.
Turcy otwierali wieki z końmi i mieczami w całej historii i zamykali wieki. Został przyjęty jako święty w Turkach. Uważano, że żelazo i ogień, który je stopił, mają wielki aspekt duchowy. Z tego powodu Turcy, którzy okazywali wielki szacunek żelazu, szanowali je również i składali na nim swoje śluby.
Dokonali tego Turcy, którzy znaleźli dobrego żelaznego miecza. Turecki miecze, których kliny klinów nazywane są lufami, zostały wykonane z kutego żelaza, a ich ciężarki zostały wykonane tak, aby ich ciężary zostały zebrane.
Doskonałe rzemiosło
Jego kształt był ponownie bity przy każdej przerwie lub przerwie. Turcy wykazali się doskonałymi umiejętnościami w jego wytwarzaniu i używaniu oraz poczynili wielkie postępy w technice jego używania. The miecze wykonane ze specjalnymi formułami dokonały wielkich rzeczy na wprawnych nadgarstkach. Nadgarstek, który jednym uderzeniem przeciął szczenię wielbłąda na pół, ponownie rozłupał Atlasa na pół jednym pociągnięciem, prostując warstwowo wykonany filc.
turecki miecze, które odznaczają się subtelnym i delikatnym wyglądem w elegancji przedmiotu dekoracyjnego, zdobią dziś muzealne gabloty kolekcji krajowych i zagranicznych, noszą tożsamość nieustępliwej broni w rękach mistrzów tureckich wojowników rozbijających zbroje i hełmy.
*https://www.sanatpenceresi.com/osmanli-kiliclari-ve-ozellikleri/
