Turcja produkuje wiele odmian sera, głównie z mleka owczego. Ogólnie rzecz biorąc, sery te nie są długo dojrzewające i mają stosunkowo niską zawartość tłuszczu.
Produkcja wielu rodzajów sera jest lokalna dla poszczególnych regionów. Przy namiocie;
- ser feta to słony ser solankowy, którego nazwa pochodzi od jego białego koloru („biały ser”). To jest podobne do Feta ale nie tak silny. Jest produkowany w różnych stylach, od niedojrzałego twarogu po dość mocną dojrzałą wersję. Ma wiele odmian ze względu na źródło pochodzenia mleka, region (Ezine lub Tracja) oraz metody produkcji (klasyczne lub hodowlane). Spożywana jest na surowo (np. jako część tradycyjnego tureckiego śniadania), dodawana do sałatek oraz dodawana do gotowanych potraw, np borek i pide.
- Ser czerkieski, oznacza „ser czerkieski”. Ma dwie odmiany, wędzoną lub niewędzoną.
- ökelek jest suszony twarożek. Istnieje wiele regionalnych odmian çökelek. Niektóre są spożywane świeże, podczas gdy inne są konserwowane, albo przez przechowywanie w workach z koziej skóry lub ceramicznych słoikach, albo przez suszenie na słońcu.
- suchy i narkotyk belzebub to regionalne nazwy suszonych cegiełek jogurtowych z niskotłuszczowego mleka lub z çökelek z maślanki.
- Siwy Kassari (analogicznie do szwajcarskiego Gruyère) jest również produkowany w Turcji. Między innymi Kars słynie z graviera.
- Hellim to słony ser kozi o twardej konsystencji, zwykle z dodatkiem mięty, produkowany na Cyprze Północnym. W Turcji powszechnie smaży się hellim na patelni na odrobinie oliwy z oliwek.
- Kaşar to inny wszechobecny ser w Turcji, średnio tłusty ser owczy podobny do greckiego kasseri, czasami sprzedawany jako „turecki cheddar”, który w konsystencji i smaku jest bliższy łagodnemu serowi typu cheddar niż inne sery tureckie. Powszechnie spożywany jest również mniej dojrzały kaşar, zwany świeżym kaşarem. Popularne są dwie odmiany Kars i Tracja.
- Kaşkaval to żółty ser owczy w kształcie koła, podobny do świeżego kaşar. Nazwa pochodzi od rumuńskiego słowa cașcaval, które nosi włoską strukturę caciocavallo.
- Lor to inny rodzaj niesolonego sera serwatkowego, podobnie wytwarzany z serwatki pozostałej po produkcji kaşar lub przecedzonego jogurtu. Lor jest stosowany w tradycyjnej żywności i deserach z niesolonego sera „ekşimik” i höşmerim
- Mihaliç peyniri lub Kelle peyniri to twardy ser owczy, który można zetrzeć, podobnie jak parmezan. Czasami używa się mleka koziego lub krowiego. To specjalność Karacabey, miasta w prowincji Bursa, które w okresie bizantyjskim i osmańskim nosiło nazwę Mihaliç. Przeważnie jest produkowany z mleka niepasteryzowanego i przetwarzany solą.
- Orgu peyniri, „ser pleciony”, to specjalność Diyarbakır.
- Ser ziołowySer ziołowy Van („ser ziołowy”) jest produkowany na wielu obszarach, głównie we wschodniej Anatolii. Tradycyjnie używa się mleka owczego lub koziego, ale ostatnio krowiego ser ziołowy został wyprodukowany. Rodzaj używanego zioła różni się w zależności od regionu: w Van tradycyjny jest dziki czosnek; Bitlis ser ziołowy zawiera kochające wilgoć zioło znane jako Sof Otu. W innych obszarach końska mięta (Mentha longifolia) i Pimpinella rodentha są używane.
- Tulum to głównie owczy twaróg formowany w woreczku ze skóry zwierzęcej zwanym tulum. Istnieją regionalne odmiany tulum peynir w takich obszarach jak İzmir, Ödemiş i Erzincan. A każdy z serów tulum ma bardzo różne właściwości.
