Vat, dat geen standaardafmetingen heeft wat betreft lengte en breedte, is een vorm in Ottomaanse zwaarden en verschilt hierdoor van Europese zwaarden. Ottomaanse zwaarden zoals de zwaarden van Ertugrul en Fatih werden gemaakt met een lichte helling vanaf de punt van het blad en een eenzijdige scherpe rand. Deze helling wordt zeker gegeven volgens bepaalde technische maatregelen om het gebruik ervan gemakkelijk en efficiënt te maken. Deze kromming wordt ook waargenomen bij Indiase, Iraanse en Mamluk-zwaarden.
Kenmerkende zwaarden
Het meest karakteristieke kenmerk van Turkse zwaarden is het verkrijgen van het staal dat in de vaten wordt gebruikt en het aanbrengen van versieringen, versieringen en kalligrafie op deze vaten met een geavanceerde techniek volgens de leeftijd. Ook schreven Chinese ambassadeurs die in de tijd van Dzjengis Khan naar het Mongoolse land gingen, dat ze de zwaarden van Mongoolse generaals en legers, die niet wisten hoe ze staal moesten verwerken, naar de Oeigoerse Turken bestelden. De Turkse samenleving, die zowel bij de bouw als bij het gebruik ervan een historische achtergrond en beheersing heeft, zette dit kenmerk ook tijdens de Ottomaanse periode voort.
Bij Turken, een cavalerieland, is het logisch dat de zwaard is een voertuig dat iedereen draagt.
Turken hebben door de geschiedenis heen eeuwen geopend met paarden en zwaarden en gesloten leeftijden. Het is door Turken als heilig geaccepteerd. IJzer en het vuur dat het smolt, werden geacht een groot spiritueel aspect te hebben. Om deze reden respecteerden de Turken, die veel respect voor ijzer toonden, het ook en legden er hun geloften op af.
Het werd uitgevoerd door Turken die vonden dat een goed zwaard ijzer maakte. De Turken zwaarden, waarvan de wiggen van de wiggen de loop worden genoemd, waren gemaakt van smeedijzer en hun gewichten werden zo gemaakt dat hun gewichten werden verzameld.
Superieur vakmanschap
De vorm werd bij elke pauze of pauze opnieuw geslagen. Turken hebben een superieure vaardigheid getoond in het maken en gebruiken ervan en hebben grote vooruitgang geboekt in de techniek van het gebruik ervan. De zwaarden gemaakt met speciale formules hebben geweldige dingen bereikt in bekwame polsen. De pols, die een kameelpup in één keer in tweeën sneed, splitste opnieuw een Atlas in twee met een enkele slag, waardoor het vilt in lagen recht werd gemaakt.
Turks zwaarden, die zijn versierd met een fijne en delicate verschijning in de elegantie van een decoratief item, sieren tegenwoordig de museumvitrines van binnen- en buitenlandse collecties de identiteit van een meedogenloos wapen in de handen van meester-Turkse krijgers die pantsers en helmen uit elkaar halen.
*https://www.sanatpenceresi.com/osmanli-kiliclari-ve-ozellikleri/
