მახვილი წინა-ისლამურ თურქებს შორის წმინდა ნივთი იყო, რადგან მისი მასალა - რკინა - ასევე წმინდა იყო. ხმალი, რომელსაც ითვლებოდა სული, იყენებდნენ სხვადასხვა რელიგიურ რიტუალებში. კიდევ ერთი პუნქტი, რომელიც ასახავს ხმლის სიწმინდეს, არის ხმლებზე გინების კულტურული ქცევა. ეს ნაგულისხმევი სიწმინდე გაგრძელდა სხვადასხვა მაგალითებში ისლამის მიღების შემდეგაც. ხმლებზე ლექსების, ლოცვებისა თუ ჰადისების ამოტვიფრვის ტრადიცია ისლამიზებულ ანარეკლად იქცა. ასევე, სხვადასხვა ზღაპრებში (მენაკიპში) ნათქვამია, რომ ხის ხმლები გალანტ მეომრებს აძლევდნენ წამყვანი რელიგიური პიროვნებების მიერ, მათი ძალის გასადიდებლად. დერვიშებისა და ვეტერანებისთვის ეს ხმლები ძალაუფლების ერთ-ერთი ყველაზე მნიშვნელოვანი ელემენტია ზღაპრებში. ხმლის სიწმინდე დაფიქსირებულია კლასიკურ ლიტერატურაშიც.
კლასიკურ ლიტერატურაში გამოყენებულია ახალი ცნებები „ხმლის ლექსისა“ და „ხმლის ლოცვის“ კომბინაციით. უფრო მეტიც, ზოგიერთი ხმალი, განსაკუთრებით წინასწარმეტყველ მუჰამედისა და ზულფიკარის ხმლები იყო განწმენდილი ნივთები, რომლებიც ტოვებდნენ კვალს ჩვენს კულტურაზე.
ხმალს აქვს დომინირების, მორჩილების, დამორჩილების, ძალაუფლებისა და ძლევამოსილების სიმბოლური მნიშვნელობები, მაგრამ ამ სტატიის მიზანია მახვილის სიწმინდის შესახებ აღნიშნული მაგალითების ანალიზი და ამ სიწმინდის ფესვების გამოკვლევა ჩვენს კულტურაში.
მიუხედავად მისი ისტორიული მნიშვნელობისა, ხმლები ასევე ძალიან პოპულარულია, როგორც კოლექტივი და საჩუქარი. თუ თქვენ ეძებთ საოცარ საჩუქარს, შეგიძლიათ იპოვოთ სხვადასხვა სახის ჩვენს მაღაზიაში. გთხოვთ შეამოწმოთ აქ.
